W mojej pracowni powstało w ostatnim czasie kilka podobnych ozdób, ale rozeszły się jeszcze zanim zdążyłam zrobić im pamiątkowe zdjęcie. Został mi ten jeden, ostatni dzwoneczek, który też bardzo szybko zmienił właścicielkę. I jak zwykle nic nie zostało dla mnie ;) W końcu szewc bez butów chodzi.
Na dowód tego, że mamy na Podlasiu bardzo kreatywne i zdolne kobietki, pozwolę sobie wstawić zdjęcie większości prac, jakie powstały tego śnieznego wieczora.
Super inicjatywa i piękny dzwoneczek :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
piękne ozdoby!
OdpowiedzUsuńŚliczne dzwoneczki :)
OdpowiedzUsuńNie dziwię się wszystko tak szybko rozeszlo, bo to male dziela sztuki.
OdpowiedzUsuńKurczę, dlaczego mieszkasz tak daleko, ja też bym się przeszkoliła i może nauczyła robić takie cudeńka!
OdpowiedzUsuńAgajko, zapraszam na Podlasie :) Nocleg się znajdzie i prywatnie, chyba, że dasz się namówić na weekend w siodle w Droblinie właśnie, gdzie szkolę :)
Usuńrewelacyjny dzonwczek, pozdrawiam
OdpowiedzUsuńŚwietny ten dzwoneczek!!! I reszta prac również:) Zdolne kobity:)
OdpowiedzUsuńdawanie zawsze daje najwiecej radosci, wiec nie ma co sie smucic, ze nic nie zostało :) a takie spotkania musza byc bardzo wesole i inspirujace, zazdroszcze :) Spokojnych Swiat!
OdpowiedzUsuńJest prześliczny,więc nie dziwię się,że od razu znalazł nowego właściciela;)
OdpowiedzUsuń